چهار نیت در گرد هم نشستن و صحبت از ته قلب

 

از ته قلب صحبت کن

از ته قلب گوش بسپار

بداهه صحبت  کن ( بدون آمادگی و فکر قبلی برای چه گفتن)

کوتاه و موجز بیان کن

 

نیت اول ” از ته دل صحبت کن “، هنگامی که نوبت صحبت شماست. بدین مفهوم که نه فقط از فکر وعقایدتان صحبت می کنید بلکه از احساسات تان نیز حرف می زنید. یعنی تا حد ممکن صادقانه صحبت کنید و حکایت خودتان را در لحظه ( فی البداهه ) و به میزانی که می توانید اعتماد (به محیط/جمع) کنید، صادقانه بیان کنید. تجربیات تان بسیار مهم و پرمعنی است، وقتی صادقانه در مورد تجربیاتتان حرف می زنید، در حال صحبت  از ته دل می باشید.


نیت دوم ” از ته قلب گوش بسپار “ ، هنگامی که نوبت صحبت دیگری است. به مفهوم بدون قضاوت گوش دادن، گوش سپردن با ذهنی باز ، حتی اگر  با گفته های گوینده  مخالف هستید.  نه فقط با ذهن گوش بسپار، بلکه با دل و جان گوش کن.


نیت سوم در لحظه و بداهه صحبت کن ( صحبت بدون آمادگی قبلی) “ . به این معنی که سعی کنیم منتظر بمانیم تا نوبت به ما برسد، و آنگاه که نوبت به ما رسید، تصمیم بگیریم که چه بیان کنیم. دلایل خوبی برای این کار وجود دارد. اول این که اگر مشغول فکر کردن به این باشید که چه می خواهید بگویید، در واقع بطور کامل به کسی که دارد صحبت می کند گوش نمی دهید. دوم، اگر از قبل آنچه می خواهید بگویید را آماده نکنید، وقتی نوبت صحبت شما رسید، از آنچه که برای گفتن به ذهن تان خطور میکند، شگفت زده خواهید شد.


آخرین نیت ” در بیان کوتاه و موجز “ باش. مطلبی که موجز و کوتاه است، اضافه ای ندارد. ضمن صحبت توجه داشته باشید که افراد زیادی تمایل دارند فرصتِ حرف زدن بیابند درحالی که وقت زیادی وجود ندارد. فقط کلمات ضروری برای بیان منظور و حکایت خود را بکارببرید. لطفا به یاد داشته باشید هیچ کس ملزم به حرف زدن نیست. از ضمیر ” من ” استفاده کنید، از خودمان  صحبت می کنیم و فقط از برداشت خودمان می گوییم،  بدون این که مهم باشد موضوع چگونه و توسط چه کسی  به ذهن مان خطور کرده است.

صحبت متقابل وجود ندارد، به این مفهوم که سوال یا پیشنهادی که ضمن صحبت دیگری به ذهنمان می رسد،  فقط بعد از پایان برنامه می توانیم مطرح کنیم. رازداری می کنیم، بنابراین جای امنی برای درمیان گذاشتن حرف های مان خواهیم داشت.